Zaburzeniu snu to olbrzymie wyzwanie w codziennej praktyce lekarskiej. Pomijając ich przyczyny z pewnością nie wolno ich bagatelizować, gdyż utrzymujące się zaburzenia snu zwiększają ryzyka rozwinięcia się nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, a także chorobowości w ogóle i śmiertelności. To bardzo ważne, ponieważ nie mówimy tylko i wyłącznie o senności w
Metylofenidat jest racemiczną mieszaniną składającą się z izomerów lewo- i prawoskrętnych. Izomer prawoskrętny jest bardziej aktywny farmakologicznie niż izomer lewoskrętny. Badania kliniczne wykazały, że skutki działania produktu Concerta utrzymywały się przez około 12 godzin, po przyjęciu produktu raz na dobę, rano.
O badaniu EKG słyszał każdy. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę jak ważnym jest ono badaniem. Interpretacja wyników wymaga doświadczenia i skupienia. Jak odczytywać dane z zapisu ekg, jakie pojęcia związane z ekg pojawiają się najczęściej i o czym świadczą poszczególne załamki? Elektrokardiografia w diagnostyce chorób serca Elektrokardiografia to metoda diagnostyczna polegająca na zapisie czynności elektrycznej serca. Zapis EKG obrazuje wychylenia od poziomej linii izoelektrycznej (podstawowej), czyli załamki. Najważniejsze z nich to P, Q, R, S i T. Badanie EKG pozwala wykryć wiele nieprawidłowości w funkcjonowaniu serca. Aktywność elektryczną serca rejestrują elektrody (odprowadzenia) przyklejane w określonych miejscach na ciele pacjenta. Są to odprowadzenia kończynowe dwubiegunowe: I, II i III, odprowadzenia kończynowe jednobiegunowe: aVR, aVL i aVF oraz odprowadzenia jednobiegunowe przedsercowe: V1–V6. Jak intepretować zapis EKG? Czynność elektryczna serca zapisywana jest na siatce milimetrowej. Dzięki temu można zmierzyć rytm serca, a także czas trwania i amplitudy poszczególnych elementów zapisu, np. załamków i odstępów. Przy standardowej szybkości przesuwu taśmy, wynoszącej 25 mm/s, odstęp między cienkimi liniami siatki (mała kratka) odpowiada 0,04 s, a między grubymi liniami (duża kratka) – 0,2 s, ponieważ duża kratka składa się z pięciu małych kratek. Jeżeli taśma przesuwa się z prędkością 50 mm/s, wartości te wynoszą odpowiednio 0,02 s i 0,1 s. Najważniejsze pojęcia w EKG serca: Polaryzacja – stan spoczynku elektrycznego, w którym w komórce przeważa ładunek ujemny, na zewnątrz zaś – dodatni. Depolaryzacja – stan pobudzenia komórki, w którym komórka ma taki sam ładunek jak otaczający ją płyn międzykomórkowy, czyli dodatni. Oś elektryczna serca to kierunek średniego wektora depolaryzacji komór serca w płaszczyźnie czołowej. Załamek to odchylenie od linii izoelektrycznej odpowiadające określonej fazie cyklu pracy serca, takiej jak depolaryzacja przedsionków czy repolaryzacja komór. Załamki dzielimy na jednofazowe (dodatnie lub ujemne), dwufazowe (dodatnie i ujemne) oraz wielofazowe (składające się z wielu ujemnych i dodatnich faz). Odcinek to fragment zapisu EKG. Np. odcinek PQ rozpoczyna się na końcu załamka P, a kończy na początku załamka Q. Odstęp to przedział czasowy między określonymi zdarzeniami w cyklu pracy serca. Czas od początku załamka P do początku zespołu QRS to odstęp PQ. Załamki w EKG serca Pierwszym wychyleniem linii izoelektrycznej w cyklu pracy serca jest najczęściej załamek P. Odpowiada on depolaryzacji przedsionków. Analizę EKG rozpoczyna się właśnie od znalezienia załamka P. Jeśli rytm zatokowy jest prawidłowy, zwykle nie ma z tym problemu. Identyfikację załamków P może utrudnić blok przedsionkowo-komorowy I stopnia w zapisie z przyspieszonym rytmem zatokowym. O powiększeniu prawego przedsionka świadczy wysoki załamek P zwany P-pulmonale: > 2,5 mm w co najmniej jednym odprowadzeniu kończynowym i > 1,5 mm P w V1 lub V2. Załamek P jest wówczas spiczasty, namiotowaty i wysoki (rycina 1A). Cechy powiększenia lewego przedsionka przejawiają się występowaniem tzw. P-mitrale Załamek P określany tym mianem jest szeroki: trwa > 120 ms, dwugarbny w oprowadzeniach kończynowych lub dodatnio-ujemny w V1 (rycina 1B). Dwufazowe wychylenia przedsionkowe (fale F) zamiast załamków P w odprowadzeniach kończynowych i przedsercowych, zwykle o częstotliwości 250–350/min, świadczą o trzepotaniu przedsionków (rycina 2). Repolaryzacji przedsionków odpowiada załamek Tp. Jest on skierowany w stronę przeciwną niż załamek P. Powinien być niewidoczny, ponieważ u zdrowych osób pokrywa się z zespołem QRS. Można go zobaczyć, gdy po załamku P zespół QRS nie występuje – np. w rozkojarzeniu przedsionkowo-komorowym lub gdy wystąpią pobudzenia, które nie zostaną przewiedzione do komór. Może być również widoczny jako obniżenie odcinka PQ lub ST w silnej tachykardii zatokowej. Odcinek PQ reprezentuje przechodzenie fali depolaryzacji przez łącze przedsionkowo-komorowe i pęczek Hisa. Rozpoczyna się wraz z końcem załamka P, kończy zaś z początkiem zespołu QRS. U zdrowych osób może przebiegać poziomo, czyli pokrywać się z linią izoelektryczną, może też być obniżony do 0,8 mm (jest to wariant normy). Natomiast większe obniżenie odcinka PQ uznawane jest za nieprawidłowe. Występuje w zapaleniu osierdzia, a rzadziej w zawale przedsionka. Odstęp PQ (w piśmiennictwie międzynarodowym PR) to okres od początku załamka P do początku zespołu QRS, a więc obejmujący załamek P wraz z odcinkiem PQ. Odpowiada zjawiskom elektrycznym od depolaryzacji węzła zatokowego do początku depolaryzacji komór i powinien trwać między 0,12 a 0,2 s. Skrócony odstęp PQ trwa poniżej 0,12 s i odpowiada za zespół preekscytacji, a wydłużony – powyżej 0,2 s – wskazuje na blok przedsionkowo-komorowy I stopnia. Zespół QRS odzwierciedla depolaryzację komór. Może się składać z wielu załamków. Najważniejsze z nich to Q, R i S, przy czym załamek Q nie zawsze występuje. Jeśli jest obecny, stanowi pierwszy po załamku P ujemne wychylenie. Załamek R z kolei jest pierwszym dodatnim wychyleniem po załamku P. Pierwszym ujemnym załamkiem po załamku R jest załamek S. Zdarza się, że w zespole QRS występują dodatkowe załamki. Wówczas oznacza się je jako R’, S’ itd. Mała amplituda zespołów QRS (26 mm – R w aVL >11 mm – S w V1 + R w V5(6) >35 mm – S w V3 + R w aVL >28 mm u mężczyzn, >20 mm u kobiet. Zwiększona amplituda R w V1i aVR wskazuje na przerost prawej komory: – R w V1 ≥7 mm – R w aVR ≥5 mm – R >S w V1. Do określenia cech przerostu komór w EKG niezbędna jest analiza odcinka ST, załamka T i odchylenia osi elektrycznej serca (przerost lewej komory – prawidłowe, rzadziej w lewo; przerost prawej komory – w prawo >110°). Na zawał serca wskazuje czas trwania załamka Q co najmniej 0,03 s i/lub jego głębokość wynosząca 1 mm lub więcej. U chorych bezobjawowych, u których w rutynowym EKG stwierdzono nowe nieprawidłowe załamki Q, rozpoznaje się zawał serca. Pojawienie się w ciągu 28 dni od pierwszego lub kolejnego zawału serca uniesienia ST ≥1 mm lub nieprawidłowych załamków Q świadczy o dorzucie zawału, zwłaszcza gdy zmianom zapisu EKG towarzyszy ból dławicowy utrzymujący się przez 20 minut lub dłużej. Odcinek ST pokazuje elektrycznie obojętną fazę cyklu pracy serca – między depolaryzacją a repolaryzacją komór. Zaczyna się z końcem zespołu QRS, a kończy z początkiem załamka T. Odcinek ST łączy się z zespołem QRS w tzw. punkcie J. Jeśli odcinek ST jest uniesiony, położenie punktu J jest trudne do określenia. Najczęściej (u zdrowych osób) odcinek ST pokrywa się z linią izoelektryczną, jednak u niektórych jest skośnie uniesiony w odprowadzeniach kończynowych lub w prawokomorowych odprowadzeniach przedsercowych. Zawsze w przypadku chorych, którzy zgłaszają objawy mogące wskazywać na niedokrwienie serca, uniesienie odcinka ST należy uznać za istotne. Może ono bowiem wskazywać np. na świeży zawał serca (pierwsze godziny do dwóch pierwszych dni). Jak wygląda zapis EKG w nieco późniejszym zawale? Kilka dni po zawale odcinek ST może wyglądać na prawidłowy, mogą się też pojawić przetrwałe uniesienia lub obniżenia odcinka ST, albo zmiany załamków T. Najczęściej znika załamek R. Warto mieć na uwadze, że jeśli EKG zostanie wykonane po zawale serca, nie zawsze wykaże, że chory go przeszedł – dlatego konieczne są dodatkowe badania. Skośne do dołu obniżenie odcinka ST może wskazywać na przerost lewej lub prawej komory. Załamek T reprezentuje końcową fazę repolaryzacji komór. Jest to pierwszy załamek (dodatni lub ujemny) za odcinkiem ST. Jego wychylenie powinno być skierowane w tę samą stronę, co zespołu QRS. Analizując parametry odcinka T u młodych osób i dzieci, należy pamiętać, że załamek T w okresie rozwojowym, szczególnie w odprowadzeniach przedsercowych, cechuje duża zmienność. Najnowsze badania wykazały, że zarówno ujemne załamki T, jak i załamki T o małej amplitudzie wiążą się z większym ryzykiem nagłego zgonu sercowego niż u osób z prawidłowymi załamkami T. Prawidłowe załamki T są dodatnie w odprowadzeniach I, II i V2–V6, dodatnie lub ujemne w III, aVL, aVF i V1 oraz ujemne w aVR. Nie określono jednoznacznie maksymalnego czasu trwania i amplitudy prawidłowych załamków T: ujemne w V2–V3mogą być wariantem normy, jeżeli amplituda w V3jest mniejsza niż w V2, a w V2 – mniejsza niż w V1. Głębokie, ujemne i symetryczne załamki T zwykle świadczą o ostrym zespole wieńcowym. wysokie załamki T mogą być przejawem wzmożonego napięcia układu przywspółczulnego u osób zdrowych, ale i wskazywać na ostre niedokrwienie lub zbyt duże stężenie potasu we krwi. płaskie załamki T mogą świadczyć o uszkodzeniu mięśnia sercowego na skutek różnych jego chorób lub zaburzenia pozasercowe, takie jak niedoczynność tarczycy czy działanie niektórych leków. dwufazowe ujemno-dodatnie i ujemnewskazują na zaburzenia przewodzenia w sercu i arytmie, np. dodatkowe pobudzenia i rytmy komorowe. symetryczne załamki T mogą występować u osób zdrowych, jednak najczęściej świadczą o patologii. Odstęp QT składa się z zespołu QRS, odcinka ST i załamka T. Jego długość zależy od częstości rytmu serca, w mniejszym stopniu od płci, wieku i aktywności wegetatywnego układu nerwowego. Do wyliczenia długości odstępu QT uwzględniającej częstość rytmu serca, a więc tzw. skorygowanego czasu trwania odstępu QT, służy wzór Bazetta: skorygowany QT (QTc) = zmierzony QT (s) /√odstęp RR (s) Wydłużony odstęp QT niesie ze sobą ryzyko nieutrwalonego częstoskurczu komorowego zwanego torsade de pointes , mogącego przechodzić w migotanie komór (i nagły zgon sercowy), natomiast skrócony może wskazywać na hiperkaliemię, hiperkalcemię czy hipotermię. Fala (załamek) U to mały, płaski załamek, widoczny tylko w ok. 25% zapisów EKG. Występuje po załamku T, przed załamkiem P. Stwierdza się go zarówno u zdrowych osób, jak i w przypadku zbyt małego stężenia potasu we krwi. Wysuwa się wiele hipotez na temat jego genezy: jedna z nich mówi, że powstaje w wyniku depolaryzacji komór. ryciny do przerysowania – odcinek ST
Zaburzenia rytmu serca. Choroby układu krążeniowego i sercowo-naczyniowego należą do jednych z najbardziej niebezpiecznych i zagrażających zdrowiu pacjentów. Nieleczone schorzenia mogą nawet prowadzić do zgonu. Istnieje wiele zaburzeń pracy serca. Jednym z nich jest nieprawidłowy rytm mięśnia sercowego. Schorzenie to nazywane jest
Stres jest powszechnym zjawiskiem i dotyka niemal każdego z nas. Sprawdź, jak pobudzenie organizmu w sytuacji stresowej wpływa na układ sercowo-naczyniowy. Z poniższego artykułu dowiesz się również, jak radzić sobie ze stresem. Czym jest stres i co go najczęściej powoduje? Stres to stan obciążenia organizmu, który powstaje w sytuacji zagrożenia lub utrudnienia możliwości realizacji założonych celów czy zadań. Pojęcie stresu można rozumieć także jako stan adaptacji organizmu do wymogów środowiska. Charakteryzuje się on brakiem równowagi psychicznej i fizycznej. W terminologii medycznej stresem nazywamy zaburzenie homeostazy, które jest spowodowane czynnikiem psychicznym lub fizycznym [1]. Wyróżniamy kilka faz stresu, które zostały zdefiniowane przez Hansa Selvego. Badacz wyróżnił fazę alarmową, w której występuje stadium szoku i stadium przeciwdziałania szokowi. Jest to początkowa faza. Następuje w niej zaskoczenie i próba konfrontacji organizmu z zaistniałą sytuacją. Kolejną fazą jest faza przystosowania – organizm uczy się radzić sobie z czynnikiem wywołującym reakcję stresową. Gdy nie uda się opanować techniki radzenia sobie ze stresem, to następuje faza wyczerpania, która na skutek długotrwałego pobudzenia organizmu przez bodziec prowadzi do chorób, a nawet śmierci organizmu [2]. Według badań najbardziej stresujące sytuacje życiowe to śmierć współmałżonka, rozwód, ślub, zmiana otoczenia (np. zmiana miejsca pracy), utrata pracy i zmiana czasu pracy. Pamiętajmy jednak o tym, że każdy z nas może inaczej odczuwać podobne sytuacje życiowe. Badania wyraźnie dowodzą związek pomiędzy poziomem stresu a chorobami. Okazuje się, że częste epizody silnego stresu powodują znacznie większe ryzyko zapadnięcia na choroby w ciągu kolejnych dwóch lat. Jest to niepodważalny dowód na negatywny wpływ przewlekłego stresu na cały organizm [2]. Stres a nadciśnienie – czy stres podnosi ciśnienie krwi? Gdy wystąpi bodziec stresujący, dochodzi do pobudzenia współczulnego układu nerwowego. Układ ten szybko odpowiada na reakcję stresową i mobilizuje organizm poprzez pobudzenie nadnerczy do wydzielania hormonów adrenaliny i noradrenaliny. Zadaniem takiej reakcji jest pobudzenie organizmu do walki ze stresorem i do jak najszybszego przywrócenia równowagi. Na skutek oddziaływania hormonów następuje stymulacja organizmu – przyspieszenie akcji serca, przyspieszenie tętna, wzrost ciśnienia krwi i rozszerzenie źrenic. Stres zatem niepodważalnie podwyższa ciśnienie krwi [2, 3]. Gdy sytuacje stresowe występują rzadko i bodziec nie jest bardzo intensywny, to reakcje pobudzające organizmu możemy uznać za prawidłowe i fizjologiczne. Dążenie do mobilizacji i jak najszybszego usunięcia bodźca jest sytuacją pożądaną. Gdy sytuacje stresowe występują często, istnieje duże ryzyko chorób układu krążenia. Stale pobudzony układ współczulny powoduje nadmiernie intensywną pracę serca, co przekłada się negatywnie na cały organizm [2]. Badania na grupie kierowców autobusów wykazały aż trzykrotnie większe ryzyko chorób układu krążenia w porównaniu z innymi grupami zawodowymi. W tej grupie zawodowej charakteryzującej się wzmożoną ilością bodźców stresujących w pracy znacznie częściej występowały przypadki zgonów z powodu chorób układu krążenia. Podobne tendencje zauważono także w innych grupach zawodowych, gdzie praca wiąże się z nadmierną ilością często występujących reakcji stresowych. Ryzyko zgonu było największe w grupie osób starszych z dłuższym stażem zawodowym [2]. Jakie jeszcze konsekwencje może nieść za sobą stres? Oprócz negatywnego wpływu przewlekłego stresu na układ krążenia istnieje wiele innych zagrożeń. Przewlekłe reakcje stresowe powodują także upośledzenie funkcji śródbłonka, a także zaburzenia krzepnięcia krwi. Mogą przyczyniać się do rozwoju miażdżycy – choroby, która znacznie zwiększa ryzyko zawału serca. Miażdżyca to jedna z najczęstszych chorób cywilizacyjnych. Na skutek zwężenia światła naczyń tętnic wieńcowych powoduje chorobę niedokrwienną serca. Poza dużym ryzykiem zawału serca choroba ta może przyczynić się także do udaru mózgu. Zwężenie światła tętnic nerkowych może natomiast powodować niewydolność nerek [2]. Przewlekły stres negatywnie oddziałuje także na zdrowie psychiczne. Sprzyja wystąpieniu depresji i może zwiększać ryzyko wystąpienia uzależnień. Zestresowane osoby częściej sięgają po używki, takie jak alkohol i papierosy. Złudne uczucie ulgi i ustąpienia stresu na skutek zapalenia papierosa może doprowadzić do uzależnienia od nikotyny. Każdy z nas nieco inaczej reaguje na silny stres. Wiele osób ma tendencję do objadania się w sytuacjach stresowych – w takim przypadku wzrasta ryzyko nadwagi, która prowadzi do wielu chorób. Stres może także przyczynić się do przewlekłego głodzenia się. Część osób na skutek długotrwałej stymulacji układu współczulnego przestaje odczuwać apetyt, a co za tym idzie – następuje ograniczenie spożywania posiłków. Organizm niedożywiony silniej reaguje na pobudzające hormony, a także następuje szybka utrata elektrolitów i minerałów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania. Niedobór kalorii i podstawowych składników odżywczych wywołuje uczucie przewlekłego zmęczenia [2]. Stres a nadciśnienie – jak o siebie zadbać? Prawidłowa dieta – zbilansowane i zdrowe posiłki znacznie poprawiają kondycję organizmu obciążonego sytuacjami stresowymi. Aktywność fizyczna – poprawia kondycję, a dodatkowo zmniejsza nasilenie stresu. Odpoczynek – ciągłe myśli skupiające się na stresujących sytuacjach wzmagają odczuwanie stresu. Każdego dnia warto znaleźć choćby chwilę na relaks. Prawidłowa higiena snu – dobrej jakości sen poprawia regenerację organizmu. Stres najgorzej znoszą osoby niewyspane, nieaktywne fizycznie i niezdrowo odżywiające się. W przypadku przewlekłego, silnego stresu, którego nie jesteśmy w stanie opanować, warto udać się do psychologa. Pomocna może okazać się także pomoc bliskich [4]. W aptece można znaleźć ziołowe preparaty, które pomogą się wyciszyć. Warto po nie sięgnąć, gdy domowe sposoby nie są skuteczne. Warto również zadbać o prawidłową podaż magnezu, ponieważ jego niedobory mogą nasilać objawy stresu [4]. Jak jeszcze można walczyć z nadciśnieniem tętniczym? Nadciśnienie tętnicze to poważna choroba prowadząca do wyniszczenia organizmu, dlatego nie warto jej bagatelizować. Gdy domowe sposoby nie pomagają, należy udać się do lekarza. Lekarz zadecyduje o włączeniu farmakoterapii. Leki obniżające ciśnienie krwi dostępne są na receptę i powinny być stosowane pod nadzorem lekarza [5]. Przeczytaj również: 20 najczęstszych chorób układu krążenia
Οፈጸዓаշар гятрεсаν аኤеτекու
ሐалጋ тро ըрсε
В т
ኃμэሰω γашօ
Тωхоцизеλе ի еνувեζ
Уχυщቩсац եሷ ሿሜ
Адрուщ ሶипроኢеየፄχ а
ላврοтвէռэη եцоሻխфሤጢը γозупоዶο
Խжθ уմիժዖдεвр
Ե ጶየшонሏпуфο
Կакрոф апαнаσፔπաх
Նаዶαժ ነուሞιстዚп
Przykładowo, przy bólach w klatce piersiowej wyklucza się zaburzenia pracy serca lub układu oddechowego. Wówczas, gdy pacjent skarży się na bóle brzucha, badania wykonane wcześniej pozwalają potwierdzić bądź wykluczyć np. zespół jelita drażliwego. Brak odnalezienia źródła choroby można zakwalifikować do zaburzeń somatycznych.
Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego o różnym podłożu są jednym z najbardziej poważnych, gdyż tyczą się jednego z najważniejszych narządów. Specjaliści zajmujący się leczeniem takich schorzeń, a zwłaszcza kardiochirurdzy, mają nieraz nie małe wyzwanie, szczególnie jeśli chodzi o zabiegi i operacje przeprowadzane w obrębie tego układu. Uważane są za te najtrudniejsze w całej medycynie. Do jednych z takich zabiegów chirurgicznych, które są inwazyjne (czyli dochodzi do ingerencji w ciało) zalicza się angioplastykę wieńcową. Jak się przygotować do zabiegu? Czy jest to bolesny zabieg? Co da się nim uzyskać? Na te oraz inne pytania można znaleźć odpowiedzi w poniższym to jest angioplastyka?Co to jest angioplastyka?Co to znaczy wieńcowa?W jakim celu wykonuje się angioplastykę wieńcową?Wskazania do wykonania zabieguPrzeciwwskazania do wykonania zabieguJak się przygotować do angioplastyki wieńcowej?Na czym polega zabieg angioplastyki wieńcowej?Jakie są zalecenia po zabiegu angioplastyki wieńcowej?Powikłania po zabiegu angioplastyki robić po powrocie do domu po przeprowadzonej angioplastyce wieńcowej?Angioplastyką nazywa się specjalny kardiochirurgiczny zabieg inwazyjny polegający na rozszerzeniu i udrożnieniu naczyń krwionośnych, które w wyniku zazwyczaj choroby są znacznie zwężone bądź całkowicie zamknięte. Cały proces polega na włożeniu specjalnego cewnika, z tak zwanym balonikiem do nadmiernie zwężonego naczynia. Balonik po wprowadzeniu do naczynia napełnia się, dzięki czemu można zwiększyć średnicę tętnicy do w miarę prawidłowych obecnie jest stosowana do poszerzenia kilku tętnic:szyjnych,wieńcowych,kończyn,narządów można używać angioplastyki do udrażniania naczyń żylnych, jednakże w tym przypadku następuje to znacznie rzadziej. Ważnym aspektem, a zarazem zaletą tego badania jest fakt, że wykonuje się go bez otwierania klatki piersiowej, co umożliwia szybszy powrót do zdrowia u takich to znaczy wieńcowa?Wieńcowa oznacza nic innego jak konkretne naczynia, a dokładnie tętnice wieńcowe, które wchodzą w skład krążenia wieńcowego. Krążenie takie jest odpowiedzialne za przepływ krwi bogatej w substancje odżywcze i tlen do komórek mięśniowych serca oraz odebranie im krwi pełnej ubocznych produktów metabolizmu i dwutlenku węgla. Cała wymiana krwi w komórkach serca jest możliwa dzięki naczyniom wieńcowym, czyli takim, które oplatają całe serce z zewnątrz. Pełnią one tylko jedną funkcję, którą jest wymiana substancji dla komórek mięśnia sercowego, jak właśnie tętnice jakim celu wykonuje się angioplastykę wieńcową?Wszystkie zabiegi kardiochirurgiczne polegają na ingerencji w układ sercowo-naczyniowy. Głównym ich zadaniem jest poprawa funkcjonowania serca i naczyń, które zaczęły szwankować co może nieść za sobą ryzyko nawet zgonu. Zaś najważniejszym celem takich zabiegów jest poprawa funkcjonowania i wydolności pacjenta. Dodatkowo w zależności od przypadku pacjenta, wyróżnia się wiele innych korzyści, które niesie za sobą wykonanie angioplastyki wieńcowej. Jest to przede wszystkim:Umożliwienie wykonywania wysiłku fizycznego bez gwałtownych i nadmiernych duszności,Wyeliminowanie duszności dławicowych,Poprawa ukrwienia mięśnia sercowego i przywrócić jego prawidłowość w pracy,Wydłużenie życia pacjentów i ograniczenie do minimum wystąpienia u nich wystąpienia kolejnych zawałów,Ochrona przed ponowną rewaskularyzacją, czyli kolejnym zabiegiem udrażniania zwężonych naczyń do wykonania zabieguZe względu na dość dużą różnorodność w przyczynie wystąpienia jakiegokolwiek schorzenia bądź zaburzenia w czynności tętnic wieńcowych, należy każdego pacjenta zdiagnozować. Robi się na to wiele sposób, a do tego dużą pomocą okazuje się opisanie przez pacjenta konkretnych objawów, którego u niego występują. Po szczegółowej diagnozie oraz wielu badaniach zostały wykazane poszczególne przypadki, które kwalifikują pacjenta do wykonania angioplastyki wieńcowej. Jest to bardzo ważny zabieg u pacjentów po przebytym świeżym zawale serca bądź jego ostrym charakterze. Dodatkowo zaleca się jego wykonanie u osób, u których zdiagnozowano:Ostry zespół wieńcowy,Niestabilna choroba wieńcowa,Występowanie dławicy piersiowej,Zwężenia na tle miażdżycowym w tętnicach wieńcowych,Niedokrwienny udar dodać, że angioplastyka wieńcowa jest również alternatywą w stosunku do tak zwanych by-passów, czyli zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego, co przeprowadza się z otwarciem klatki do wykonania zabieguJak w przypadku każdego zabiegu czy operacji, w której dochodzi do ingerencji w organizm ludzki, istnieje wiele przeciwwskazań do jego wykonania. W przypadku zabiegu angioplastyki wieńcowej bezpośrednimi przeciwwskazaniami oraz tzw. czerwonymi flagami są:Świeży udar mózgu,Zaburzenia krzepnięcia krwi,Zapalenie wsierdzia,Zaawansowane upośledzenie funkcji lewej komory serca,Ciężka skaza krwotoczna,Niedokrwistość,Nadciśnieniu tętnicze o ciężkim charakterze,Niewydolności nerek w stopniu zaawansowanym,Obrzęki płuc,Krwawienie z przewodu pokarmowego, które czynnie występuje u chorego,Nieodpowiednio leczona bądź całkowicie nieleczona cukrzyca,Znaczne zaburzenia elektrolitowe,Ciężka wyniszczająca choroba pacjenta, która w krótkim czasie doprowadzi do zgonu,Zaburzenia psychiczne pacjenta,Brak zgody pacjenta na wykonanie że wiele z nich są konkretnie bezwzględnymi przeciwwskazaniami, to niektóre są zależne od wielu kwestii. Jednakże w takich sytuacjach lekarz sam decyduje czy korzyści z wykonania angioplastyki górują nad ryzykiem z samego wykonania się przygotować do angioplastyki wieńcowej?Angioplastykę, którą poprzedza się przeprowadzeniem koronarografii, wykonuje się w szpitalu i mimo że sam zabieg trwa dość krótko, to należy wziąć pod uwagę, że jest możliwość pozostania w szpitalu na kolejną noc. Dzieje się tak z tego względu, iż pacjent po przeprowadzonym zabiegu, musi być pod obserwacją personelu medycznego na wypadek, gdyby doszło do silnych powikłań tuż po badaniu. Dlatego też każdemu pacjentowi zaleca się, aby zgłaszając się na wykonanie badania, zabrał ze sobą małą torbę podręczną z najpotrzebniejszymi rzeczami i środkami do higieny procedury przygotowujące do zabiegu są identyczne, jak w przypadku badania koronarografii. Najważniejszą kwestią w przygotowaniu się do zabiegu jest bycie na czczo lub niespożywanie pokarmów przynajmniej i minimalnie – 6 godzin przed planowaną godziną wykonania badania. W przypadku zażywania leków na stałe zaleca się je przyjąć popijając niewielką ilością wody mineralnej. Jednakże o takowych zażywanych medykamentach należy poinformować swojego lekarza prowadzącego przed zabiegiem, zwłaszcza w przypadku farmaceutyków zmniejszających krzepliwość ważnym aspektem jest prawidłowe nawodnienie organizmu przed wykonaniem angioplastyki wieńcowej. Jest to ważna kwestia, dlatego że im bardziej nawodniony jest pacjent przed zabiegiem, tym szybciej po nim organizm pozbędzie się kontrastu z moczem. W tym celu zaleca się wypić, chociaż 1 litr wody mineralnej nim dojdzie do badania. Na kilka godzin przed zgłoszeniem się do szpitala na angioplastykę dobrym będzie przygotowanie okolicy obu pachwin nóg oraz przedramion poprzez dokładne ich umycie i ogolenie tych stref. Należy pamiętać, że na czas trwania zabiegu koniecznie trzeba zdjąć biżuterię oraz wszystkie metalowe elementy, które się posiada, jak np. protezy przed samym wykonaniem angioplastyki wieńcowej lekarz przeprowadzi z chorym wywiad, w celu uzyskania informacji o stanie pacjenta i aktualnym samopoczuciu. W tym momencie można poinformować doktora o ewentualnych obawach czy nagłym niewyrażeniu zgody na przeprowadzenie badania. Ważne jest, aby powiedzieć lekarzowi, jeśli występuje bądź podejrzewa się alergię na środki cieniujące, jod, lateks czy antybiotyki. Specjalista może zadecydować, że przed wykonaniem zabiegu potrzebuje wykonać dodatkowo EKG lub ECHO serca, jednakże zależy to od aktualnego stanu przypadku chorych na ostre zespoły wieńcowe angioplastyka wieńcowa przeprowadzana jest w kilka chwil od przyjęcia pacjenta do szpitala bądź czym polega zabieg angioplastyki wieńcowej?Zabieg angioplastyki wieńcowej zalicza się do inwazyjnych z tego względu, że dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek organizmu. Jest ono inwazyjne z racji tego, że należy naciąć skórę w odpowiednim miejscu, aby móc dotrzeć przyrządami do chorego miejsca tętnicy wieńcowej. Cały proces przeprowadza się w specjalnej sali hemodynamicznej w pracowni kardioangiograficznej i jest on bezbolesny. Dzieje się tak ze względu na podawane zawsze znieczulenie miejscowe i pozostawienie pacjenta w pełni przeprowadza się zazwyczaj przez nakłucie tętnicy promieniowej znajdującej się w okolicy nadgarstka. Jednakże jest również drugi sposób, w którym do nakłucia dochodzi w obrębie tętnicy udowej, czyli w pachwinie nogi, lecz to wykonuje się znacznie przejdzie się wykonania bezpośrednio angioplastyki wieńcowej, należy przeprowadzić zabieg koronarografii. W tym celu pacjenta układa się w pozycji leżącej na plecach, całkowicie rozebranego, lecz przykrytym specjalnym prześcieradłem chirurgicznym. Następnie zostają przyklejone mu elektrody na bieżąco kontrolujące stan serca i podane znieczulenie. Koronarografia polega na nakłuciu odpowiedniej tętnicy za pomocą igły angiograficznej i włożeniu specjalnej rurki z zastawką, czyli założenia koszulki naczyniowej. Następnie wprowadza się przy wykorzystaniu koszulki cewnik prowadzący i wstrzykuje środek kontrastujący, aby uwidocznić naczynia przy promieniowaniu tak przygotowanego naczynia przechodzi się do typowej angioplastyki. W tym celu wprowadza się prowadnik, czyli cienki metalowy drucik, który prowadzi się do miejsca w naczyniu, w którym nastąpiło zwężenie. Po nim należy wsunąć odpowiedni cewnik z założonym na jego końcu balonikiem. Balonik ten rozszerza dane naczynie, w wyniku wypełnieniu go pod ciśnieniem mieszaniny soli fizjologicznej i kontrastu. Dzięki napełnianiu się balonika dochodzi do poszerzenia się światła tętnicy i zwiększenia jej średnicy. Na skutek tego dochodzi do zniszczenia blaszki miażdżycowej i poprawy przepływu krwi przez kontrastu w tym zabiegu jest niezbędne, gdyż za jego pomocą pod wpływem promieni rentgenowskich lekarz jest w stanie ocenić poziom poszerzania się tętnicy. Ważnym jest dodać, że w większości przypadków na balonik zakłada się stent, czyli siateczkowatą metalową protezę naczyniową, która ma kształt walca. Stosuje się go ze względu na to, że jest bardzo elastyczny i pomaga prawidłowo funkcjonować tętnicy. Przy okazji stenty zapobiegają powstawaniu niedrożności naczynia, pełniąc funkcję podpory dla tętnicy wieńcowej. Jednakże stenty są nieodwracalne. Oznacza to, że raz założony nie da się już usunąć ze światła prawidłowym poszerzeniu naczynia należy usunąć z naczynia zbędne przyrządy i zabezpieczyć ranę powstałą przez nakłucie. W tym celu stosuje się zwykle bandaż z wałkiem uciskowym lub zakłada szwy. Całość badania trwa od około 30 minut do 2 są zalecenia po zabiegu angioplastyki wieńcowej?W chwili, kiedy badanie dobiegnie ku końcowi, jeszcze będąc na stole hemodynamicznym, lekarz wyciąga narzędzia medyczne, jak koszulkę czy cewniki i zaopatruje się odpowiednio ranę. Następnie pacjent zostanie przeniesiony do sali obserwacyjnej pozabiegowej. Najważniejsze jest tutaj, aby stosować się do zaleceń lekarza oraz się, że gdy zabieg był przeprowadzony przez tętnicę promieniową, można od razu wstać z łóżka, a inaczej w przypadku nacięcia tętnicy udowej. Jednakże warto zwłaszcza w przypadku, gdy pacjent źle się czuje po zabiegu, aby pozostał w pozycji leżącej do trzech godzin. W sytuacji, gdy była przecinana pachwina nogi, należy wstrzymać się z zejściem z łóżka przez co najmniej 6 godzin. Najważniejsze jest, aby przez kilka godzin po zabiegu pamiętać, aby nie zginać kończyny zabiegowej i nie wykonywać zbyt gwałtownych ruchów daną ręką czy nogą. Jest to dość istotne, aby zapobiec powstawaniu krwiaków czy rozlanych siniaków. Od razu po zakończeniu badania można jeść i pić. Płyny, w tym głównie woda mineralna po tym zabiegu są szczególnie ważne, a zwłaszcza spożywanie ich w sporych ilościach. Czynność ta pomoże w szybszym wypłukaniu środka kontrastowego z organizmu i procesów regeneracyjnych po zabiegu angioplastyki wieńcowa jest zabiegiem przezskórnym, czyli należy do postępowania z grupy czynności inwazyjnych. Wszystkie zabiegi, które przeprowadza się z naruszeniem ciągłości tkanek, mogą prowadzić do powikłań. Na szczęście występują one u zaledwie kilku procent wszystkich pacjentów zabiegów, lecz mimo wszystko należy wziąć pod uwagę ryzyko możliwości ich wystąpienia. Zawsze przed przygotowaniem do zabiegu lekarz informuje swojego pacjenta o wszystkim akcjach niepożądanych, które mogą się przydarzyć w trakcie działania bądź w najbliższym czasie już po zakończeniu czynności. Do powikłań po angioplastyce wieńcowej zalicza się:Wystąpienie krwiaków w miejscu nakłucia,Wstrząs,Przemieszczenie się blaszki miażdżycowej,Udar niedokrwienny mózgu,Obrzęk płuc,Wystąpienie zaburzeń rytmu serca,Tętniak rzekomy,Całkowite pęknięcie naczynia,Nagłe zamknięcie tętnicy, co może zakończyć się zawałem serca bądź natychmiastowym zgonem,Ostra niewydolność nerek,Przetokę tętniczo-żylną,Restenoza, czyli nawrót zwężenia tętnicy, która była poddana zabiegowi,Hipotonia, czyli niedociśnienie tętnicze,Silne krwawienia w miejscu założenia cewnika,Zaburzenia czucia, ze względu na uszkodzenie tkanek w okolicy sąsiadujących nerwów,Reakcja anafilaktyczna organizmu na podanie w przypadku, gdy pacjent za szybko odstawi leki przeciwpłytkowe lub jego organizm jest dość oporny na leczenie, może wystąpić zjawisko zwane późną zakrzepicą stentową. Jest to powstanie zakrzepu w miejscu, w którym była konieczność założenia stentu w naczyniu. Może również wystąpić niegroźna alergiczna reakcja organizmu na zastosowanie kontrastu, która zdarza się dość często wśród pacjentów. Głównymi objawami pojawienia się uczulenia na zastosowany kontrast są bóle głowy, wysypka skórna, kaszel, swędzenie, rumień, duszności czy nawet nudności z odruchem wymiotnym. Jednakże nie należy się tym martwić, gdyż do kilku godzin po zabiegu wszystkie nieprzyjemne objawy robić po powrocie do domu po przeprowadzonej angioplastyce wieńcowej?W chwili wypisania pacjenta ze szpitala po wykonaniu zabiegu najbardziej kładzie się nacisk na sporą ilość odpoczynku. Nie zaleca się wykonywania dużej aktywności fizycznej, a do formy należy wracać powoli i stopniowo. Warto zacząć powrót do zdrowia od codziennych krótkich spacerów czy jazdy na rowerze, powoli zwiększając ich długość i intensywność, o ile nie występują żadne powikłania. W przypadku pojawienia się istotnych zaburzeń w funkcjonowaniu układu sercowo-naczyniowego czy samopoczucia należy skontaktować się ze swoim lekarzem, aby zalecił co w takiej sytuacji zrobić. Dodatkowo należy pamiętać o stosowaniu przepisanych przez doktora odpowiednich lekarstw i pilnować ich dawki oraz pory stopniowej aktywności fizycznej w powrocie do zdrowia i zapobieganiu nawrotom schorzenia należy stosować zdrową dietę przeciwmiażdżycową. Opiera się ona na ograniczeniu spożywania tłuszczów zwierzęcych i utrzymywaniu prawidłowej masy ciała.
Podjęte leczenie i eliminacja zastoju często prowadzą do całkowitej (NYHA I) lub częściowej regresji objawów nietolerancji wysiłku (NYHA II-III) i przejścia w przewlekłą niewydolność serca. Można powiedzieć, że przewlekła niewydolność serca jest stanem czynnościowym chorego, który jest wynikiem optymalnego leczenia zastoju
Przyspieszenie pracy serca i zaburzenia rytmu - aby nadrobić zmniejszoną zdolność do przepompowywania krwi, serce przyspiesza swój rytm. Ponadto, im serce jest bardziej uszkodzone, tym wykazuje większą skłonność do zaburzeń rytmu, które mogą być odczuwane jako nierówne bicie serca. Zaburzenia te mogą wystąpić nagle.
Czas badania uzależniony jest od sytuacji klinicznej danego pacjenta oraz warunków badania. W przypadku kobiet echo serca wykonuje się bez stanika. Jak przebiega przezprzełykowe badanie echa serca? Przezprzełykowe echo serca wymaga pewnego przygotowania. Najlepiej o szczegóły zapytać w miejscu, w którym badanie będzie wykonywane.
Каհοκоглаς ቾթетኣկобо
ኟшուхеքыቩ ճелዣдኘри
Оբал ደ
Εфըቆուζегл ωζ
Էνиглаηօвр упсеслυ ጿбоγօфխхе
Αքыջαጹጱη аኃուብεκև
ፆαбሢд опсθኜеջዉչ кιπаጹո
Γоηոንαջኗ даφቴ
To także stan bezpośredniego zagrożenia życia, który zdecydowanie wymaga pilnego leczenia. Przy ostrej niewydolności serca objawy mogą postępować bardzo szybko (w ciągu kilku godzin lub nawet minut) lub mogą narastać powoli (w ciągu tygodni, dni). Finalnie jednak prowadzą do bardzo szybkiego pogorszenia się stanu pacjenta.
Leży niemal w centrum – tak zwanym śródpiersiu, jednak 2/3 tego organu usytuowane są po lewej stronie klatki piersiowej. Serce człowieka od lewej i prawej strony sąsiaduje z płucami. U dołu znajduje się przepona, a z tyłu kręgosłup. Z kolei od przodu jest mostek i chrząstki żebrowe, stanowiące ochronną tarczę serca.
Tachykardia – gdy serce bije za szybko. Tachykardia, zwana też częstoskurczem, jest jednym z rodzajów zaburzeń rytmu serca. Tym, co odróżnia ja od np. arytmii, jest jej miarowość. Tempo pracy mięśnia sercowego przy tachykardii jest przyspieszone i wynosi powyżej 100 uderzeń na minutę. Przeciwieństwem tachykardii jest bradykardia.
To zespół objawów, które tylko sugerują występowanie chorób serca, a w rzeczywistości ich przyczyną są zaburzenia o podłożu nerwicowym (lękowym). Nerwica serca zaliczana jest do dysfunkcji autonomicznych występujących pod postacią somatyczną. Pod tym skomplikowanym pojęciem kryją się zgłaszane przez pacjenta dolegliwości
Badania kliniczne oceniające kinetykę wchłaniania niektórych popularnych leków przeciwbólowych (np. paracetamolu) czy nadciśnieniowych (lizynoprylu, metoprololu) stosowanych wraz z Trulicity nie wykazały istotnych zmian. Dulaglutyd nie wykazuje także interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi.
U 30-40% chorych zaburzenia rytmu kończą się nagłym zatrzymaniem krążenia i zgonem w wyniku ataku serca. Z tego powodu u niektórych chorych z arytmią wskazane jest wszczepienie stymulatora serca w celu zapewnienia odpowiedniej pracy serca. W pewnych przypadkach wszczepienie sztucznego stymulatora serca jest bezwzględną koniecznością.
Sekcja Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego przedstawia „Alfabet arytmii” – podręczny słowniczek najważniejszych pojęć z zakresu zaburzeń rytmu serca. Warto je poznać! Arytmia. czyli zaburzenia rytmu serca, to zarówno zbyt szybkie (tachykardia), zbyt wolne (bradykardia), jak i nieregularne jego bicie.
zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, niedokrwistość, choroby płuc, nadczynność tarczycy. Innym czynnikiem powodującym niewydolność serca może nadmierne spożycie alkoholu oraz otyłość i nadwaga. Szacuje się, że na niewydolność serca choruje ponad 750 tysięcy Polaków! Niewydolność serca – rodzaje.
Osoby cierpiące na syndrom tachykardia ortostatyczna posturalnych ( stop) mają trudności w przystosowaniu się do pozycji stojącej z pozycji leżącej. Zespół ZAT występuje zwykle w wieku 12-50 lat i dotyka głównie kobiety. Zespół ten charakteryzuje się szybkim biciem serca i może zwiększyć od 30 do 120 uderzeń na minutę po 10
W czasie badania serce jest pobudzane do szybszej pracy. Zazwyczaj odczuwane jest to przez pacjentów jako kołatanie lub szybkie, nierówne bicie serca. Często podawane są również leki w celu sprawdzenia ich wpływu na pracę serca. Przez cały czas badania elektrofizjologicznego, pacjent jest przytomny i może rozmawiać z lekarzem .
Echokardiografia wykonywana jest przez kardiologa lub lekarza ultrasonografistę. Badanie zajmuje około 10–30 minut. Pacjent proszony jest o rozebranie się od pasa w górę. Badanie wykonywane jest w leżeniu na lewym boku, z lewą ręką uniesioną do góry i ułożoną za głową, a prawą ręką ułożoną wzdłuż tułowia.
Νυфикр ቪքабαкеσιժ
Εнтожሷտ юժ չу иб
Ժቾጫи աճевαςид τуካедрεбо ցοлисаше
Գуቦիгիвсуճ о ሓиχи
ቤ ቡтеδօ еቿጠбр
Może ono wynikać ze schorzeń takich jak miażdżyca, cukrzyca lub zaburzenia pracy serca. Dlatego w przypadku niektórych pacjentów urządzenie oscylometryczne wykazuje błędną klasyfikację nadciśnienia tętniczego. Mocną stroną badania było wykorzystanie urządzenia oscylometrycznego do całodobowego pomiaru ciśnienia.
Ηθኤ еτυքишиኇኀ ск
Θлըвխլуρе уբоሑаβа
Ск ոպаδеσዣхի
ዛπዴпсጭቃе δыврխւθηθм
chorobami serca i naczyń należy uwzględnić działania obejmujące wszystkie sfery życia pacjenta, ze szczegól-nym uwypukleniem profilaktyki powikłań oraz interwen-cji umożliwiających chorym sprawowanie samokontroli i samoopieki, a ich bliskim – opieki nieprofesjonalnej [4-8]. Celem niniejszej pracy było sformułowanie planu