Dzień Niepodległości Dzień 10 listopada 2016 roku był obchodzony w naszym gimnazjum uroczyście i ciekawie. Tego dnia jak co roku realizujemy projekt edukacyjny ,,Święto Szkoły’’. W przededniu Dnia Niepodległości pamiętamy również o wielkim człowieku, patronie naszej szkoły, Marszałku Józefie Piłsudzkim. W tym czasie wchodząc do naszej szkoły możemy ujrzeć gimnazjalistów godnie reprezentujących szkołę swoim strojem galowym, oraz obejrzeć przedstawienie poświęcone tym, którzy walczyli za wolność naszego kraju. ,,Czy jesteście patriotami?’’ takie zdanie usłyszała tego dnia każda klasa od swojego wychowawcy. Nieliczni odpowiadali, że byliby w stanie poświęcić się dla dobra swojej ojczyzny, lecz pozostali uczniowie nie byli pewni. Uważam, iż patriotyzm jest bardzo ważny. Świadczy o miłości do miejsca, w którym żyję się na co dzień. Społeczeństwo tworzące państwo powinno szanować się nawzajem i być sprawiedliwe. Nasz kraj tak jak każdy inny potrzebuję patriotów, dlatego już jako młodzi ludzie powinniśmy zaznajamiać się z historią naszego narodu, czy z tradycjami, które powinny być pielęgnowane. Mamy obowiązek pamiętać również o tych, którzy bronili Polski mając w nadzieji wolną ojczyznę. Podczas czwartkowej uroczystości mogliśmy bliżej przyjrzeć się legendarnym postaciom z okresów I i II wojny światowej. Po zebraniu się na auli, przedstawiciele każdej klasy prezentowali znane nam postacie historyczne. Zaprezentowany został dorobek działacza społecznego i niepodległościowego, doskonałego stratega Józefa Piłsudzkiego oraz polityka i publicysty politycznego Romana Dmowskiego. Następnie na scenie pojawili się uczniowie klas III uczęszczających na zajęcia artystyczne, którzy pod opieką pani Edyty Maruszak przedstawili nam montaż poetycko-muzyczny. Wzruszyły mnie przepiękne wiersze polskich poetów oraz pieśni patriotyczne np. ,,My, Pierwsza Brygada’’. Nie zapomninajmy także o Polakach, żołnierzach, który ginęli broniąc Kresów – Wilna i Lwowa, a także o żołnierzach Niezłomnych, którzy byli mordowani jeszcze wiele lat po zakończeniu II wojny światowej. ,,Być zwyciężonym i nie ulec to zwycięstwo, zwyciężyć i spocząć na laurach to klęska’’. Tak mawiał patron naszej szkoły, są to słowa mądre i skłaniające do refleksji, pamiętajmy, że wolność nie jest dana raz na zawsze, dlatego miejmy na względzie, że trzeba o nią dbać codziennie, nie tylko od święta. Aleksandra Drażan IIIG 'Przyłapani na czytaniu' Jest to temat konkursu fotograficznego ogłoszonego przez biblotekę gimnazjum w ramach międzynarodowego miesiąca Bibliotek Szkolnych w październiku. Prace konkursowe miały na celu promować książki oraz zachęcić do czytania. W ramach konkursu biblioteka otrzymała 20 zdjęć, które były oceniane przez komisje składającą się z nauczycieli, uczniów i absolwentów naszej szkoły. Ostateczne wyniki zostały ogłoszone na apelu szkolnym, z okazji Święta Niepodległości. I miejsce – Maria Trzciałkowska 3a Julia Łabędź 3c II miejsce – Karolina Szumert 3d Julia Szacherswka 3d III miejsce - Anna Mróz 3e Anna Wdowiak 3a Wyróznienia: Patrycja Do 3a Nina Kwiecień 3e Zuzia Górska 2a Alicja Wysocka 2a Maria Mienkina 2a Kim był Andrzej Wajda Andrzej Wajda był jednym z najwybitniejszych twórców w historii światowego kina. Urodził się on 6 marca 1926 roku w Suwałkach. Jego ojciec był wojskowym, a matka nauczycielką. Miał jednego brata, Leszka. W 1940 roku ukończył 7 klasę szkoły powszechnej. Po śmierci ojca rozpoczął naukę w gimnazjum, na tajnych kompletach. Z powodów finansowych, jednak go nie ukończył i musiał podjąć pracę. W 1942 wstąpił do Armii Krajowej. Po aresztowaniu przyjaciół przez Gestapo ukrywał się w Krakowie. W 1944 roku powrócił do Radomia i kontynuował naukę w gimnazjum, a następnie w liceum. W 1946 roku rozpoczął studia na Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie i tak zaczęła się jego długoletnia przygoda ze sztuką. Zadebiutował filmem ,,Pokolenie” w 1955, opowieścią o losach warszawskiej młodzieży podczas okupacji hitlerowskiej. Punktem wyjścia była historia wstępujących do Gwardii Ludowej młodych robotników. W 1959 roku Wajda nakręcił swój pierwszy kolorowy film "Lotną" według Wojciecha Żukrowskiego. W kolejnym roku Wajda zrealizował ,,Samsona”, który przedstawiał historię Żyda zbiegłego z getta. Później wyreżyserował dwa zagraniczne filmy jugosłowiańską "Powiatową Lady Makbet"oraz"Miłość dwudziestolatków" we francusko-niemieckiej produkcji. W trakcie jego 10-letniej kariery największe dyskusję wywołały ,, Popioły” Żeromskiego. W 1775 powstała ,,Ziemia obiecana”, która była nominowana do Oskara. Po wielu latach ograniczeń i prób stworzenia odpowiedniego scenariusza, Wajdzie udało się w końcu podjąć temat zbrodni i kłamstwa katyńskiego, której ofiarą był jego ojciec. W 2007 roku nakręcił ,,Katyń”, najbardziej osobisty film w całej swojej twórczości. Ostatnią ekranizacją w dorobku Wajdy okazały się być ,,Powidoki”, opowieść o tym, jak komunistyczna władza niszczyła wybitnego artystę Władysława Strzemińskiego. Andrzej Wajda bardzo udzielał się również w teatrze. W 1963 roku rozpoczął współpracę ze Starym Teatrem w Krakowie. Później był z nim związany przez wiele lat. Pierwszym przedstawieniem Wajdy na deskach krakowskiej sceny było"Wesele" Stanisława Wyspiańskiego. Ponadto w latach sześćdziesiątych reżyserował w Teatrze Ateneum w Warszawie. W kolejnych latach współpracował z wieloma scenami zagranicznymi. Andrzej Wajda także prowadził również działalność społeczną i polityczną. Od czasu ,, Człowieka z marmuru” wspierał ruch antykomunistyczny. Był członkiem komitetu organizacyjnego IV Kongresu Kultury Polskiej oraz jednym z inicjatorów Warszawskiej Rodziny Katyńskiej. Andrzej Wajda po wojnie został odznaczony Orderem Orła Białego. W 2000 roku odebrał Oscara za całokształt twórczości. Był wspaniałym reżyserem i patriotą. Jego filmy pokazywały prawdę na tematy dawno już zapomniane. Jego życie prywatne, jednak nie było tak ułożone. Był cztery razy żonaty. Ostatnie małżeństwo z Krystyną Zachwatowicz trwało aż do jego śmierci. Zmarł on 9 października 2016 roku. Został pochowany w Krakowie. Choć umarł zawszę będzie pamiętany jako reżyser 40 wspaniałych filmów i wybitny artysta cieszący się sławą w kraju oraz zagranicą. Marysia Śpiołek Wybory do samorządu szkolnego 21 października w naszej szkole odbyły się wybory do samorządu wydarzenia zajęła się opiekunka samorządu szkolnego Pani Małgorzata Staryńszczak, ucząca języka polskiego. Kandydowało dziesięciu uczniów. Byli to uczniowie zarówno z pierwszych, drugich jak i trzecich klas. Przedstawienie kampani wyborczych miało miejsce 18 października we wtorek. Każdy z nas miał okazję oddać głos na swojego ulubieńca. Wybory wzbudziły duże emocje wśród uczniów. Decyzja o poparciu jednego z kandydatów nie była prosta. W naszym gimnazjum pozycja przewodniczącego szkoły łączy się z odpowiedzialnością i wieloma obowiązkami. Po podliczeniu wszystkich głosów znamy już naszych przedstawicieli. Pierwsze miejsce zajął uczeń klasy 3c Łukasz Al- Darawsheh, drugie Mateusz Jamka z klasy 3b, na trzecim Jakub Głogowski z klasy 3f oraz Patrycja Lewandowska również z 3c na miejcu czwartym. Mamy nadzieję, że razem z samorządem uczniowskim uda nam się wprowadzić kilka zmian, które sprawią że nasza szkoła stanie się lepsza i czas spędzany w niej będzie przyjemniejszy. Bardziej science niż fiction czyli o książce „Marsjanin” Kiedy słyszycie o książce science fiction możliwe, że wyobrażacie sobie obraz międzygalaktycznych podróży, historii rozgrywającej się w przyszłości i mnóstwo niebezpiecznych kosmicznych potyczek. Do tego gatunku można także zaliczyć książkę Marsjanin, której autorem jest Andy Weir. W Polsce pierwszy raz książka ukazała się 19 listopada 2014 roku wydana przez wydawnictwo Akurat. Cała akcja dzieje się w bliskiej nieokreślonej przyszłości. Załoga statku kosmicznego Hermes składająca się z sześciu astronautów wyrusza z misja ARES 3 mającej na celu zbadanie Marsa w ciągu 32 soli(dni). Szóstego dnia w wyniku szalejącej burzy piaskowej misja zostaje przerwana a załoga dostaję rozkaz natychmiastowej nieszczęśliwy splot wydarzeń główny bohater zostaje sam na Czerwonej Planecie ,a w dodatku wszyscy uznają go za martwego. Być może słyszeliście o słynnym rozbitku Robinsonie Crusoe? Utknął sam na bezludnej wyspie zdany wyłącznie na siebie. Okazuje się że porównując oba przypadki historia Crusoe to był niewątpliwy „pikuś” w porównaniu z przypadkiem Marka Watneya -głównego bohatera powieści, który mimo znikomych szans na przeżycie stoczy bitwę z piaszczystym pustkowiem Marsa, siłami natury a przede wszystkim ze swoimi słabościami, zdany wyłączenie na własną wiedzę. Książka dzieli sie na dwie płaszczyzny, które przeplatają się ze sobą: narracja pierwszoosobowa ze strony Marka oraz narracja trzecioosobową dającej podgląd co działo się w tym czasie na statku z resztą załogi i na Ziemi. Osobiście bardziej interesowała mnie historia se strony głównego bohatera, walka o przeżycie, poznanie jego charakteru, wola walki połączona z fantastycznym poczuciem humoru dawała mi niezapomniane przeżycia. Autor genialnie przedstawił realia jakie panują na Marsie, widać,że dysponuje ogromną wiedzą na temat wielu dziejących się tam zjawisk fizycznych i chemicznych również zaskoczyła mnie ogromna ilość informacji na temat mechaniki pojazdów kosmicznych przez co miałam wrażenie że czytam prawdziwą historie a nie literacką fikcję. Rzeczą która niewątpliwie odróżnia ją od innych pozycji jest zbiór wielu informacji, które są niezbędne Markowi do przeżycia wytłumaczone w prosty a także humorystyczny sposób. Podobało mi się również to, że wszystko co bohater robił było jasno wyjaśnione i wytłumaczone przez co można uniknąć jakichkolwiek niejasności np. w sposób w jaki pozyskiwał wodę lub tlen. Jestem szczerze przekonana, że głównej postaci nie można nie polubić za jej poczucie humoru, dystans do siebie i świata a także cięte riposty, których nie brakowało z resztą jak niczego innego w tej książce. Lekturę mogę polecić dosłownie każdemu niezależnie od wieku. Czyta się ją naprawdę ciekawie i jest wyrazem nadziei że ludzka stopa już niebawem postanie na Czerwonej Planecie o której wciąż mało Palak Warszawskie licea Kącik licealisty: Każdy z nas będąc w trzeciej klasie gimnazjum zmaga się z wyborem swojego wymarzonego liceum, które będzie odpowiadało naszym pasjom oraz pomagało w realizacji zamierzonych celów. Chcemy Wam pomóc w podjęciu tej trudnej decyzji i zaprezentować klasyfikacje trzech (naszym zdanie) najlepszych szkół ponadgimazjalnych. W tym numerze przedstawiamy licea o profilu matematycznym. XIV Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica - Liceum specjalizuje się w matematyce oraz innych naukach ścisłych. Zajmuje pierwsze miejsce w rankingu liceów warszawskich. Może również pochwalić się jednymi z najlepszych wyników zdawalności matur w ostatnich latach. Często organizuje warsztaty matematyczne dla uczniów klas gimnazjalnych. Staszic w swoich klasach oferuje również rozszerzony język angielski oraz niemiecki i hiszpański. Mieści się przy ulicy Nowowiejskiej na Ochocie. II Społeczne Liceum Ogólnokształcące STO im. Pawła Jasienicy – zajmuje drugie miejsce w rankingu liceów w Warszawie. Szkoła niezmiennie od dwudziestu pięciu lat cieszy się dobrą opinią, sympatią i uznaniem. W liceum funkcjonuje system indywidualnego profilowania – każdy uczeń sam buduje swojego kształcenia. Organizuje wiele imprez charytatywnych, przedstawień teatralnych oraz spotkania i wywiady z ciekawymi ludźmi. Szkoła znajduje się przy ulicy Nowowiejskiej na Śródmieściu. VIII Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV - zajmuje trzecie miejsce w rankingu liceów w Warszawie. Szkoła oferuje klasy o profilu: społeczno-ekonomicznym, matematyczno-fizycznym, humanistycznym i biologiczno-chemicznym. Liceum dodatkowo organizuje wyjazdy letnie i zimowe, wymiany międzynarodowe oraz bieg Władysłowiaka. Znajduje się przy ulicy Jagiellońskiej na warszawskiej Pradze-Północ. Historia Dnia Nauczyciela Nadeszła jesień, a z nią kilka istotnych dla nas świąt. Obchodzimy wtedy : Dzień Wszystkich Świętych, Dzień Niepodległości i ważny dla wszystkich pracowników oświaty oraz uczniów Dzień Edukacji Narodowej, potocznie znany pod nazwą Dnia Nauczyciela. Myślę, że ciekawym byłoby się trochę dowiedzieć o tym wyjątkowym dla naszych nauczycieli dniu. Dzień Edukacji Narodowej jest polskim świętem ustanowionym 27 kwietnia 1972 roku. Upamiętnia rocznicę powstałej w 1773 roku Komisji Edukacji Narodowej, utworzonej z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w celu zreformowania oświaty. Po ogłoszeniu Dnia Edukacji Narodowej, w Polsce utworzono pierwsze ministerstwo oświaty publicznej w całej Europie. Zorganizowano trzystopniowe szkolnictwo - szkoły parafialne, szkoły powiatowe i dla najzdolniejszych uczniów - uniwersytety. Wówczas istniały tylko dwa: w Krakowie i Wilnie. W naszym kraju ta uroczystość przypada na dzień 14 października, w Chinach jest obchodzona 10 września, w Hiszpanii 27 listopada, a w Czechach 28 marca. W tym dniu w większości szkół odbywają się przeróżne akademie. Także i w naszym gimnazjum, dnia 13 października 2016 roku świętowaliśmy na auli. Klasy : III A, III B oraz III C pod opieką pani Staryńszczak przygotowały bardzo zabawne przedstawienie pt. ,,W naszej szkole jest wesoło’’. W trakcie występu dialogi były poprzeplatane wesołymi piosenkami granymi na gitarze, które zostały wymyślone przez uczniów. Nauczycielom i pracownikom z pewnością było ogromnie miło, kiedy na sam koniec zostali obdarowani życzeniami. Dzień Nauczyciela jest to czas, w którym każdy uczeń powinien oderwać się od swoich codziennych obowiązków i podziękować swoim nauczycielom za ich trud włożony w wychowanie. Dlatego już dziś serdecznie składamy im życzenia, życzymy samych sukcesów, i wszystkiego najlepszego! Aleksandra Drażan Halloween Ludzi XXI wieku coraz bardziej ciągnie do demonów, czarownic, czy wampirów. Od najmłodszych lat opowiadamy sobie historie o duchach, chodzimy do kin na premiery mrożących krew w żyłach horrorów, czy też czytamy thrillery. Strach jest wokół nas. Ostatnimi laty popularność zyskuje Halloween. Obrzęd ten, który przywędrował do nas z USA, gdzie jest hucznie obchodzony, zyskuje coraz więcej zwolenników. Co roku, mnóstwo ludzi z całego świata wychodzi na ulice w przerażających kostiumach i dzwoni do domów, krzycząc "cukierek albo psikus". Jednak mało kto zna prawdziwą historię Halloween. Skąd tyle kontrowersji wokół popularnej, rzekomo niewinnej zabawy nastolatków? Czy słusznie niektórzy nazywają ją "świętem szatana"? Przekonajcie się sami. Dokładne pochodzenie Halloween nie jest dobrze znane. Jednym z najbardziej prawdopodobnych korzeni tego święta jest celtycki obrzęd Samhain, obchodzony ponad dwa tysiące lat temu głównie na wyspach brytyjskich. Celtyccy kapłani wierzyli, że w ten dzień zacierała się granica między zaświatami a ziemią, a duchom łatwo było dostać się do świata żywych. Dobre duchy zapraszano do domów, a złe odstraszano. Podczas obrzędów Samhain palono ogniska, na których składano ofiary w postaci owoców, zwierząt, a nawet ludzi. Wierzono, że ogień doda energii słońcu w walce z ciemnością i mrokiem. Wokół ognisk odbywały sie tańce śmierci. Kościoły chrześcijańskie sprzeciwiły sie obchodzeniu Halloween i pod koniec X wieku wprowadziły Dzień Zaduszny. Irlandzcy imigranci w latach 40 XIX wieku sprowadzili tradycję Halloween do Ameryki, gdzie zaczęła się rozwijać. Tak powstał obrzęd, a właściwie zabawa dla nastolatków i dzieci, która praktykowana jest po dzień dzisiejszy. Nadano jej nazwę Halloween, co w skrócie znaczy wigilia wszystkich świętych. Podczas Halloween, na zorganizowanych z tej okazji imprezach, młodzież bierze udział w różnego rodzaju zabawach. Najpopularniejsza z nich jest trick or treat czyli cukierek albo psikus, kiedy to chodzi się po domach obcych ludzi i prosi o cukierki; w przeciwnym wypadku gospodarze mogą się spodziewać przykrego psikusa jak np obrzucenie domu jajkami, czy papierem toaletowym. W Ameryce popularne jest też łowienie pływających w wodzie jabłek ustami, przeskakiwanie przez świeczki, wrzucanie orzechów do ogniska, czy odwiedzanie strasznych farm. Mimo że w Polsce Halloween nie jest aż tak hucznie obchodzone jak w USA czy Kanadzie, co roku coraz więcej ludzi wychodzi na ulice na tradycyjne zbieranie cukierków. Cześciej wyprawiane są też imprezy z tej okazji; nawet szkoły organizują okolicznościowe dyskoteki czy zachęcają do przebierania się w upiorne kostiumy. Jest jednak i druga strona medalu. Chociaż Halloween wydaje się świetna zabawą, ma też swoich przeciwników. Kościół katolicki zabrania udziału w tym "święcie" i przestrzega przed obchodzeniem go. Noc 31 października jest bardzo ważna w satanizmie dlatego też Halloween, utożsamiane z kultem szatana, jest przez niektórych bardzo potępiane. Twierdzi się rownież, że uczestnicząc w Halloweenowych zabawach oddajemy cześć szatanowi i znieważamy kościół katolicki. Czy naprawdę tak jest? Czy dawny zwyczaj palenia na stosie ludzi, czy tez wywoływanie duchów jest aż tak blisko Halloween? Czy jest to tylko niewinna zabawa, a może faktycznie kontakt z zaświatami? Tego nikt nie wie.